Kuyumcu kelimesi köken olarak kuyum kelimesinden türemiştir. Kuyum eski Türkçe kökenli bir kelime olup, koymak-dökmek-döküm gibi anlamlara gelir. Madenlerin eritilip bir kalıba dökülmesinden doğduğuna inanılmaktadır.
Kuyumcu daha çok değerli metalleri işleyip, bir şekle sokup, kullanılabilir bir forma getirerek satan kişiye denir.
Göz Atın
Türk Dil Kurumu sözlüğünde kuyumculuk:
 |
Değerli metal ve taşlardan bilezik, küpe vb. süs eşyası yapan veya satan kimse, sarraf, mücevherci, cevahirci: “Kuyumcu vitrini önünde nadir bir zümrüdü seyrettiğim sırada yanıma sokulmuş…” – Hüseyin Cahit Yalçın |
TDV İslam Ansiklopedisinde Kuyumculuk:
 |
Türkçe kud-mak > kuy-mak “(maden) dökmek” kökünden (bk. Clauson, s. 596, 677) türeyen kuyumcu “dökümcü, dökmeci” ve kuyumculuk “dökümcülük, dökmecilik” anlamını taşımaktadır. Terim olarak yalnız kıymetli madenleri kapsamına alan kelime için bugün, “birtakım teknik bilgilerle el becerisi yanında zevkiselim ve yüksek bir estetik anlayışı gerektiren kıymetli maden ve taşlardan ziynet eşyası imal etme sanatı” tanımlaması yapılabilir. Devamı>> |
[…] odaya kayıtlı kuyumcuların bilgilendirilmesini isteyebilirsiniz. Kuyumcular odası yoksa bizzat kuyumculara bilgi verebilir ve bozdurma durumunda yakalanmasını sağlayabilirsiniz. Ancak bilmenizi […]